ἀποστερηθῆτε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰɛ̂ː.te/ → /a.pos.te.riˈθi.te/ → /a.pos.te.riˈθi.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰɛ̂ː.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰe̝.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.te/

Verb

ἀποστερηθῆτε • (aposterēthête)

1. second-person plural aorist passive subjunctive of ἀποστερέω (aposteréō)