ἀποστερησάσθω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sás.tʰɔː/ → /a.pos.te.riˈsas.θo/ → /a.pos.te.riˈsas.θo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sás.tʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈsas.tʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsas.θo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsas.θo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsas.θo/

Verb

ἀποστερησάσθω • (aposterēsásthō)

1. third-person singular aorist middle imperative of ἀποστερέω (aposteréō)