ἀποστερησάτω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sá.tɔː/ → /a.pos.te.riˈsa.to/ → /a.pos.te.riˈsa.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sá.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈsa.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsa.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsa.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsa.to/

Verb

ἀποστερησάτω • (aposterēsátō)

1. third-person singular aorist active imperative of ἀποστερέω (aposteréō)