ἀποστερησαίμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sǎi̯.mɛːn/ → /a.pos.te.riˈsɛ.min/ → /a.pos.te.riˈse.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sǎi̯.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈsɛ.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsɛ.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈse.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈse.min/

Verb

ἀποστερησαίμην • (aposterēsaímēn)

1. first-person singular aorist middle optative of ἀποστερέω (aposteréō)