ἀποστερησώμεθα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sɔ̌ː.me.tʰa/ → /a.pos.te.riˈso.me.θa/ → /a.pos.te.riˈso.me.θa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sɔ̌ː.me.tʰa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈso.me.tʰa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈso.me.θa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈso.me.θa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈso.me.θa/

Verb

ἀποστερησώμεθᾰ • (aposterēsṓmetha)

1. first-person plural aorist middle subjunctive of ἀποστερέω (aposteréō)