ἀπόβαλε

See also: απόβαλε, ἀπόβαλλε, and απόβαλε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pó.ba.le/ → /aˈpo.βa.le/ → /aˈpo.va.le/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pó.ba.le/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpo.ba.le/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈpo.βa.le/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈpo.va.le/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈpo.va.le/

Verb

ᾰ̓πόβᾰλε • (apóbale)

1. second-person singular aorist active imperative of ᾰ̓ποβᾰ́λλω (apobállō)