ἀπόλλυται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pól.ly.tai̯/ → /aˈpol.ly.tɛ/ → /aˈpo.li.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pól.ly.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpol.ly.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈpol.ly.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈpol.ly.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈpo.li.te/

Verb

ἀπόλλῠται • (apóllutai)

1. third-person singular present mediopassive indicative of ἀπόλλυμι (apóllumi)