ἀφίκετο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pʰǐː.ke.to/ → /aˈɸi.ce.to/ → /aˈfi.ce.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pʰǐː.ke.to/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpʰi.ke.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈɸi.ce.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈfi.ce.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈfi.ce.to/

Verb

ᾰ̓φῑ́κετο • (aphī́keto)

1. third-person singular aorist middle indicative of ᾰ̓φῐκνέομαι (aphiknéomai)