ἀφεστηκότα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pʰes.tɛː.kó.ta/ → /a.ɸes.tiˈko.ta/ → /a.fes.tiˈko.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pʰes.tɛː.kó.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pʰes.te̝ˈko.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɸes.tiˈko.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.fes.tiˈko.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.fes.tiˈko.ta/

Participle

ἀφεστηκότᾰ • (aphestēkóta)

1. inflection of ἀφεστηκώς (aphestēkṓs):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative plural