ἐγκυκλιωτάτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eŋ.ky.kli.ɔː.tá.toi̯n/ → /eɲ.ɟy.kli.oˈta.tyn/ → /eɲ.ɟi.kli.oˈta.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eŋ.ky.kli.ɔː.tá.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋ.ky.kli.oˈta.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɲ.ɟy.kli.oˈta.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eɲ.ɟy.kli.oˈta.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eɲ.ɟi.kli.oˈta.tin/

Adjective

ἐγκῠκλῐωτᾰ́τοιν • (enkukliōtátoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἐγκῠκλῐώτᾰτος (enkukliṓtatos)