ἐγκυκλιωτέραιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eŋ.ky.kli.ɔː.té.rai̯n/ → /eɲ.ɟy.kli.oˈte.rɛn/ → /eɲ.ɟi.kli.oˈte.ren/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eŋ.ky.kli.ɔː.té.rai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋ.ky.kli.oˈte.rɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɲ.ɟy.kli.oˈte.rɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eɲ.ɟy.kli.oˈte.ren/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eɲ.ɟi.kli.oˈte.ren/

Adjective

ἐγκῠκλῐωτέραιν • (enkukliōtérain)

1. feminine genitive/dative dual of ἐγκῠκλῐώτερος (enkukliṓteros)