ἐλάφοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.lá.pʰoi̯.o/ → /eˈla.ɸy.o/ → /eˈla.fi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.lá.pʰoi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈla.pʰy.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈla.ɸy.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈla.fy.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈla.fi.o/

Noun

ἐλάφοιο • (eláphoio)

1. (Epic) genitive singular of ἔλαφος (élaphos)