ἐπαναλύσεσιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pa.na.lý.se.sin/ → /e.pa.naˈly.se.sin/ → /e.pa.naˈli.se.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pa.na.lý.se.sin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pa.naˈly.se.sin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pa.naˈly.se.sin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pa.naˈly.se.sin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pa.naˈli.se.sin/

Noun

ἐπᾰνᾰλύσεσῐν • (epanalúsesin)

1. dative plural of ἐπανάλυσις (epanálusis) with movable nu

Declension

Third declension of ἡ ἐπανάλυσῐς; τῆς ἐπαναλύσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἐπανάλυσῐς hē epanálusis	τὼ ἐπαναλύσει tṑ epanalúsei	αἱ ἐπαναλύσεις hai epanalúseis
Genitive	τῆς ἐπαναλύσεως tês epanalúseōs	τοῖν ἐπαναλυσέοιν toîn epanaluséoin	τῶν ἐπαναλύσεων tôn epanalúseōn
Dative	τῇ ἐπαναλύσει têi epanalúsei	τοῖν ἐπαναλυσέοιν toîn epanaluséoin	ταῖς ἐπαναλύσεσῐ / ἐπαναλύσεσῐν taîs epanalúsesi(n)
Accusative	τὴν ἐπανάλυσῐν tḕn epanálusin	τὼ ἐπαναλύσει tṑ epanalúsei	τᾱ̀ς ἐπαναλύσεις tā̀s epanalúseis
Vocative	ἐπανάλυσῐ epanálusi	ἐπαναλύσει epanalúsei	ἐπαναλύσεις epanalúseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.