ἐρέοντο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.ré.on.to/ → /eˈre.on.to/ → /eˈre.on.do/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.ré.on.to/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈre.on.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈre.on.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈre.on.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈre.on.do/

Verb

ἐρέοντο • (eréonto)

1. third-person plural imperfect mediopassive indicative unaugmented of ἐρέω (eréō)