ἐφευρίσκω

See also: εφευρίσκω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἐπευρίσκω (epeurískō) — Ionic

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ εὑρίσκω (heurískō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pʰeu̯.rís.kɔː/ → /e.ɸeˈβris.ko/ → /e.feˈvris.ko/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pʰeu̯.rís.kɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pʰewˈris.ko/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ɸeˈβris.ko/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.feˈvris.ko/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.feˈvris.ko/

Verb

ἐφευρίσκω • (epheurískō)

1. to light upon, discover
2. to invent

Conjugation

   Present: ἐφευρῐ́σκω, ἐφευρῐ́σκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφευρῐ́σκω	ἐφευρῐ́σκεις	ἐφευρῐ́σκει	ἐφευρῐ́σκετον	ἐφευρῐ́σκετον	ἐφευρῐ́σκομεν	ἐφευρῐ́σκετε	ἐφευρῐ́σκουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφευρῐ́σκω	ἐφευρῐ́σκῃς	ἐφευρῐ́σκῃ	ἐφευρῐ́σκητον	ἐφευρῐ́σκητον	ἐφευρῐ́σκωμεν	ἐφευρῐ́σκητε	ἐφευρῐ́σκωσῐ(ν)
	optative	ἐφευρῐ́σκοιμῐ	ἐφευρῐ́σκοις	ἐφευρῐ́σκοι	ἐφευρῐ́σκοιτον	ἐφευρῐσκοίτην	ἐφευρῐ́σκοιμεν	ἐφευρῐ́σκοιτε	ἐφευρῐ́σκοιεν
	imperative		ἐφεύρῐσκε	ἐφευρῐσκέτω	ἐφευρῐ́σκετον	ἐφευρῐσκέτων		ἐφευρῐ́σκετε	ἐφευρῐσκόντων
middle/ passive	indicative	ἐφευρῐ́σκομαι	ἐφευρῐ́σκῃ, ἐφευρῐ́σκει	ἐφευρῐ́σκεται	ἐφευρῐ́σκεσθον	ἐφευρῐ́σκεσθον	ἐφευρῐσκόμεθᾰ	ἐφευρῐ́σκεσθε	ἐφευρῐ́σκονται
	subjunctive	ἐφευρῐ́σκωμαι	ἐφευρῐ́σκῃ	ἐφευρῐ́σκηται	ἐφευρῐ́σκησθον	ἐφευρῐ́σκησθον	ἐφευρῐσκώμεθᾰ	ἐφευρῐ́σκησθε	ἐφευρῐ́σκωνται
	optative	ἐφευρῐσκοίμην	ἐφευρῐ́σκοιο	ἐφευρῐ́σκοιτο	ἐφευρῐ́σκοισθον	ἐφευρῐσκοίσθην	ἐφευρῐσκοίμεθᾰ	ἐφευρῐ́σκοισθε	ἐφευρῐ́σκοιντο
	imperative		ἐφευρῐ́σκου	ἐφευρῐσκέσθω	ἐφευρῐ́σκεσθον	ἐφευρῐσκέσθων		ἐφευρῐ́σκεσθε	ἐφευρῐσκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφευρῐ́σκειν				ἐφευρῐ́σκεσθαι
participle	m	ἐφευρῐ́σκων				ἐφευρῐσκόμενος
	f	ἐφευρῐ́σκουσᾰ				ἐφευρῐσκομένη
	n	ἐφευρῐ́σκον				ἐφευρῐσκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφηύρῐσκον, ἐφηυρῐσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφηύρῐσκον	ἐφηύρῐσκες	ἐφηύρῐσκε(ν)	ἐφηυρῐ́σκετον	ἐφηυρῐσκέτην	ἐφηυρῐ́σκομεν	ἐφηυρῐ́σκετε	ἐφηύρῐσκον
middle/ passive	indicative	ἐφηυρῐσκόμην	ἐφηυρῐ́σκου	ἐφηυρῐ́σκετο	ἐφηυρῐ́σκεσθον	ἐφηυρῐσκέσθην	ἐφηυρῐσκόμεθᾰ	ἐφηυρῐ́σκεσθε	ἐφηυρῐ́σκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφεύρῐσκον, ἐφευρῐσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφεύρῐσκον	ἐφεύρῐσκες	ἐφεύρῐσκε(ν)	ἐφευρῐ́σκετον	ἐφευρῐσκέτην	ἐφευρῐ́σκομεν	ἐφευρῐ́σκετε	ἐφεύρῐσκον
middle/ passive	indicative	ἐφευρῐσκόμην	ἐφευρῐ́σκου	ἐφευρῐ́σκετο	ἐφευρῐ́σκεσθον	ἐφευρῐσκέσθην	ἐφευρῐσκόμεθᾰ	ἐφευρῐ́σκεσθε	ἐφευρῐ́σκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐφευρήσω, ἐφευρήσομαι, ἐφευρεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφευρήσω	ἐφευρήσεις	ἐφευρήσει	ἐφευρήσετον	ἐφευρήσετον	ἐφευρήσομεν	ἐφευρήσετε	ἐφευρήσουσῐ(ν)
	optative	ἐφευρήσοιμῐ	ἐφευρήσοις	ἐφευρήσοι	ἐφευρήσοιτον	ἐφευρησοίτην	ἐφευρήσοιμεν	ἐφευρήσοιτε	ἐφευρήσοιεν
middle	indicative	ἐφευρήσομαι	ἐφευρήσῃ, ἐφευρήσει	ἐφευρήσεται	ἐφευρήσεσθον	ἐφευρήσεσθον	ἐφευρησόμεθᾰ	ἐφευρήσεσθε	ἐφευρήσονται
	optative	ἐφευρησοίμην	ἐφευρήσοιο	ἐφευρήσοιτο	ἐφευρήσοισθον	ἐφευρησοίσθην	ἐφευρησοίμεθᾰ	ἐφευρήσοισθε	ἐφευρήσοιντο
passive	indicative	ἐφευρεθήσομαι	ἐφευρεθήσῃ	ἐφευρεθήσεται	ἐφευρεθήσεσθον	ἐφευρεθήσεσθον	ἐφευρεθησόμεθᾰ	ἐφευρεθήσεσθε	ἐφευρεθήσονται
	optative	ἐφευρεθησοίμην	ἐφευρεθήσοιο	ἐφευρεθήσοιτο	ἐφευρεθήσοισθον	ἐφευρεθησοίσθην	ἐφευρεθησοίμεθᾰ	ἐφευρεθήσοισθε	ἐφευρεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐφευρήσειν			ἐφευρήσεσθαι		ἐφευρεθήσεσθαι
participle	m	ἐφευρήσων			ἐφευρησόμενος		ἐφευρεθησόμενος
	f	ἐφευρήσουσᾰ			ἐφευρησομένη		ἐφευρεθησομένη
	n	ἐφευρῆσον			ἐφευρησόμενον		ἐφευρεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφεῦρον, ἐφευρόμην, ἐφευρέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφεῦρον	ἐφεῦρες	ἐφεῦρε(ν)	ἐφεύρετον	ἐφευρέτην	ἐφεύρομεν	ἐφεύρετε	ἐφεῦρον
	subjunctive	ἐφεύρω	ἐφεύρῃς	ἐφεύρῃ	ἐφεύρητον	ἐφεύρητον	ἐφεύρωμεν	ἐφεύρητε	ἐφεύρωσῐ(ν)
	optative	ἐφεύροιμῐ	ἐφεύροις	ἐφεύροι	ἐφεύροιτον	ἐφευροίτην	ἐφεύροιμεν	ἐφεύροιτε	ἐφεύροιεν
	imperative		ἔφευρε	ἐφευρέτω	ἐφεύρετον	ἐφευρέτων		ἐφεύρετε	ἐφευρόντων
middle	indicative	ἐφευρόμην	ἐφεύρου	ἐφεύρετο	ἐφεύρεσθον	ἐφευρέσθην	ἐφευρόμεθᾰ	ἐφεύρεσθε	ἐφεύροντο
	subjunctive	ἐφεύρωμαι	ἐφεύρῃ	ἐφεύρηται	ἐφεύρησθον	ἐφεύρησθον	ἐφευρώμεθᾰ	ἐφεύρησθε	ἐφεύρωνται
	optative	ἐφευροίμην	ἐφεύροιο	ἐφεύροιτο	ἐφεύροισθον	ἐφευροίσθην	ἐφευροίμεθᾰ	ἐφεύροισθε	ἐφεύροιντο
	imperative		ἐφευροῦ	ἐφευρέσθω	ἐφεύρεσθον	ἐφευρέσθων		ἐφεύρεσθε	ἐφευρέσθων
passive	indicative	ἐφευρέθην	ἐφευρέθης	ἐφευρέθη	ἐφευρέθητον	ἐφευρεθήτην	ἐφευρέθημεν	ἐφευρέθητε	ἐφευρέθησᾰν
	subjunctive	ἐφευρεθῶ	ἐφευρεθῇς	ἐφευρεθῇ	ἐφευρεθῆτον	ἐφευρεθῆτον	ἐφευρεθῶμεν	ἐφευρεθῆτε	ἐφευρεθῶσῐ(ν)
	optative	ἐφευρεθείην	ἐφευρεθείης	ἐφευρεθείη	ἐφευρεθεῖτον, ἐφευρεθείητον	ἐφευρεθείτην, ἐφευρεθειήτην	ἐφευρεθεῖμεν, ἐφευρεθείημεν	ἐφευρεθεῖτε, ἐφευρεθείητε	ἐφευρεθεῖεν, ἐφευρεθείησᾰν
	imperative		ἐφευρέθητῐ	ἐφευρεθήτω	ἐφευρέθητον	ἐφευρεθήτων		ἐφευρέθητε	ἐφευρεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐφευρεῖν			ἐφευρέσθαι		ἐφευρεθῆναι
participle	m	ἐφευρών			ἐφευρόμενος		ἐφευρεθείς
	f	ἐφευροῦσᾰ			ἐφευρομένη		ἐφευρεθεῖσᾰ
	n	ἐφευρόν			ἐφευρόμενον		ἐφευρεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφηῦρον, ἐφηυρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφηῦρον	ἐφηῦρες	ἐφηῦρε(ν)	ἐφηύρετον	ἐφηυρέτην	ἐφηύρομεν	ἐφηύρετε	ἐφηῦρον
middle	indicative	ἐφηυρόμην	ἐφηύρου	ἐφηύρετο	ἐφηύρεσθον	ἐφηυρέσθην	ἐφηυρόμεθᾰ	ἐφηύρεσθε	ἐφηύροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐφεύρηκᾰ, ἐφεύρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφεύρηκᾰ	ἐφεύρηκᾰς	ἐφεύρηκε(ν)	ἐφευρήκᾰτον	ἐφευρήκᾰτον	ἐφευρήκᾰμεν	ἐφευρήκᾰτε	ἐφευρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφευρήκω	ἐφευρήκῃς	ἐφευρήκῃ	ἐφευρήκητον	ἐφευρήκητον	ἐφευρήκωμεν	ἐφευρήκητε	ἐφευρήκωσῐ(ν)
	optative	ἐφευρήκοιμῐ, ἐφευρηκοίην	ἐφευρήκοις, ἐφευρηκοίης	ἐφευρήκοι, ἐφευρηκοίη	ἐφευρήκοιτον	ἐφευρηκοίτην	ἐφευρήκοιμεν	ἐφευρήκοιτε	ἐφευρήκοιεν
	imperative		ἐφεύρηκε	ἐφευρηκέτω	ἐφευρήκετον	ἐφευρηκέτων		ἐφευρήκετε	ἐφευρηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐφεύρημαι	ἐφεύρησαι	ἐφεύρηται	ἐφεύρησθον	ἐφεύρησθον	ἐφευρήμεθᾰ	ἐφεύρησθε	ἐφεύρηνται
	subjunctive	ἐφευρημένος ὦ	ἐφευρημένος ᾖς	ἐφευρημένος ᾖ	ἐφευρημένω ἦτον	ἐφευρημένω ἦτον	ἐφευρημένοι ὦμεν	ἐφευρημένοι ἦτε	ἐφευρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐφευρημένος εἴην	ἐφευρημένος εἴης	ἐφευρημένος εἴη	ἐφευρημένω εἴητον/εἶτον	ἐφευρημένω εἰήτην/εἴτην	ἐφευρημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐφευρημένοι εἴητε/εἶτε	ἐφευρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐφεύρησο	ἐφευρήσθω	ἐφεύρησθον	ἐφευρήσθων		ἐφεύρησθε	ἐφευρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφευρηκέναι				ἐφευρῆσθαι
participle	m	ἐφευρηκώς				ἐφευρημένος
	f	ἐφευρηκυῖᾰ				ἐφευρημένη
	n	ἐφευρηκός				ἐφευρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐφηύρηκᾰ, ἐφηύρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφηύρηκᾰ	ἐφηύρηκᾰς	ἐφηύρηκε(ν)	ἐφηυρήκᾰτον	ἐφηυρήκᾰτον	ἐφηυρήκᾰμεν	ἐφηυρήκᾰτε	ἐφηυρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφηυρήκω	ἐφηυρήκῃς	ἐφηυρήκῃ	ἐφηυρήκητον	ἐφηυρήκητον	ἐφηυρήκωμεν	ἐφηυρήκητε	ἐφηυρήκωσῐ(ν)
	optative	ἐφηυρήκοιμῐ, ἐφηυρηκοίην	ἐφηυρήκοις, ἐφηυρηκοίης	ἐφηυρήκοι, ἐφηυρηκοίη	ἐφηυρήκοιτον	ἐφηυρηκοίτην	ἐφηυρήκοιμεν	ἐφηυρήκοιτε	ἐφηυρήκοιεν
	imperative		ἐφηύρηκε	ἐφηυρηκέτω	ἐφηυρήκετον	ἐφηυρηκέτων		ἐφηυρήκετε	ἐφηυρηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐφηύρημαι	ἐφηύρησαι	ἐφηύρηται	ἐφηύρησθον	ἐφηύρησθον	ἐφηυρήμεθᾰ	ἐφηύρησθε	ἐφηύρηνται
	subjunctive	ἐφηυρημένος ὦ	ἐφηυρημένος ᾖς	ἐφηυρημένος ᾖ	ἐφηυρημένω ἦτον	ἐφηυρημένω ἦτον	ἐφηυρημένοι ὦμεν	ἐφηυρημένοι ἦτε	ἐφηυρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐφηυρημένος εἴην	ἐφηυρημένος εἴης	ἐφηυρημένος εἴη	ἐφηυρημένω εἴητον/εἶτον	ἐφηυρημένω εἰήτην/εἴτην	ἐφηυρημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐφηυρημένοι εἴητε/εἶτε	ἐφηυρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐφηύρησο	ἐφηυρήσθω	ἐφηύρησθον	ἐφηυρήσθων		ἐφηύρησθε	ἐφηυρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφηυρηκέναι				ἐφηυρῆσθαι
participle	m	ἐφηυρηκώς				ἐφηυρημένος
	f	ἐφηυρηκυῖᾰ				ἐφηυρημένη
	n	ἐφηυρηκός				ἐφηυρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἐφευρίσκω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐφευρίσκω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἐφευρίσκω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐφευρίσκω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter