ἐχόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.kʰó.me.ne/ → /eˈxo.me.ne/ → /eˈxo.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.kʰó.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈkʰo.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈxo.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈxo.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈxo.me.ne/

Participle

ἐχόμενε • (ekhómene)

1. masculine vocative singular of ἐχόμενος (ekhómenos)