ἑτοιμάζω

See also: ετοιμάζω

Ancient Greek

Etymology

From ἑτοῖμος (hetoîmos, “prepared”) +‎ -άζω (-ázō, denominative verb suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /he.toi̯.máz.dɔː/ → /e.tyˈma.zo/ → /e.tiˈma.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /he.toi̯.máz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e.tyˈma.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.tyˈma.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.tyˈma.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.tiˈma.zo/

Verb

ἑτοιμάζω • (hetoimázō)

1. to get ready, prepare
   • 438 BCE, Euripides, Alcestis 364
   • 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 472
   • 423 BCE, Euripides, The Suppliants 454
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.95
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.118
   • New Testament, Revelation 8:6
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Isaiah 40.3
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 361
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.7
2. (middle voice) to cause to be prepared
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.24
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.571
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 13.184
   1. to prepare for oneself
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Aristocrates 209
      • 341 BCE – 270 BCE, Epicurus, Vatican Sayings 30
      • Metrodorus, Fragments 53
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.58
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.77
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 3.3.5
   2. to prepare oneself, make oneself ready
      • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 3.105.11
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Apology 8

Inflection

   Present: ἑτοιμᾰ́ζω, ἑτοιμᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἑτοιμᾰ́ζω	ἑτοιμᾰ́ζεις	ἑτοιμᾰ́ζει	ἑτοιμᾰ́ζετον	ἑτοιμᾰ́ζετον	ἑτοιμᾰ́ζομεν	ἑτοιμᾰ́ζετε	ἑτοιμᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἑτοιμᾰ́ζω	ἑτοιμᾰ́ζῃς	ἑτοιμᾰ́ζῃ	ἑτοιμᾰ́ζητον	ἑτοιμᾰ́ζητον	ἑτοιμᾰ́ζωμεν	ἑτοιμᾰ́ζητε	ἑτοιμᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἑτοιμᾰ́ζοιμῐ	ἑτοιμᾰ́ζοις	ἑτοιμᾰ́ζοι	ἑτοιμᾰ́ζοιτον	ἑτοιμᾰζοίτην	ἑτοιμᾰ́ζοιμεν	ἑτοιμᾰ́ζοιτε	ἑτοιμᾰ́ζοιεν
	imperative		ἑτοίμᾰζε	ἑτοιμᾰζέτω	ἑτοιμᾰ́ζετον	ἑτοιμᾰζέτων		ἑτοιμᾰ́ζετε	ἑτοιμᾰζόντων
middle/ passive	indicative	ἑτοιμᾰ́ζομαι	ἑτοιμᾰ́ζῃ, ἑτοιμᾰ́ζει	ἑτοιμᾰ́ζεται	ἑτοιμᾰ́ζεσθον	ἑτοιμᾰ́ζεσθον	ἑτοιμᾰζόμεθᾰ	ἑτοιμᾰ́ζεσθε	ἑτοιμᾰ́ζονται
	subjunctive	ἑτοιμᾰ́ζωμαι	ἑτοιμᾰ́ζῃ	ἑτοιμᾰ́ζηται	ἑτοιμᾰ́ζησθον	ἑτοιμᾰ́ζησθον	ἑτοιμᾰζώμεθᾰ	ἑτοιμᾰ́ζησθε	ἑτοιμᾰ́ζωνται
	optative	ἑτοιμᾰζοίμην	ἑτοιμᾰ́ζοιο	ἑτοιμᾰ́ζοιτο	ἑτοιμᾰ́ζοισθον	ἑτοιμᾰζοίσθην	ἑτοιμᾰζοίμεθᾰ	ἑτοιμᾰ́ζοισθε	ἑτοιμᾰ́ζοιντο
	imperative		ἑτοιμᾰ́ζου	ἑτοιμᾰζέσθω	ἑτοιμᾰ́ζεσθον	ἑτοιμᾰζέσθων		ἑτοιμᾰ́ζεσθε	ἑτοιμᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἑτοιμᾰ́ζειν				ἑτοιμᾰ́ζεσθαι
participle	m	ἑτοιμᾰ́ζων				ἑτοιμᾰζόμενος
	f	ἑτοιμᾰ́ζουσᾰ				ἑτοιμᾰζομένη
	n	ἑτοιμᾰ́ζον				ἑτοιμᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἡτοίμᾰζον, ἡτοιμᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἡτοίμᾰζον	ἡτοίμᾰζες	ἡτοίμᾰζε(ν)	ἡτοιμᾰ́ζετον	ἡτοιμᾰζέτην	ἡτοιμᾰ́ζομεν	ἡτοιμᾰ́ζετε	ἡτοίμᾰζον
middle/ passive	indicative	ἡτοιμᾰζόμην	ἡτοιμᾰ́ζου	ἡτοιμᾰ́ζετο	ἡτοιμᾰ́ζεσθον	ἡτοιμᾰζέσθην	ἡτοιμᾰζόμεθᾰ	ἡτοιμᾰ́ζεσθε	ἡτοιμᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἑτοιμέω, ἑτοιμέομαι, ἑτοιμᾰσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἑτοιμέω	ἑτοιμέεις	ἑτοιμέει	ἑτοιμέετον	ἑτοιμέετον	ἑτοιμέομεν	ἑτοιμέετε	ἑτοιμέουσῐ(ν)
	optative	ἑτοιμέοιμῐ	ἑτοιμέοις	ἑτοιμέοι	ἑτοιμέοιτον	ἑτοιμεοίτην	ἑτοιμέοιμεν	ἑτοιμέοιτε	ἑτοιμέοιεν
middle	indicative	ἑτοιμέομαι	ἑτοιμέῃ, ἑτοιμέει	ἑτοιμέεται	ἑτοιμέεσθον	ἑτοιμέεσθον	ἑτοιμεόμεθᾰ	ἑτοιμέεσθε	ἑτοιμέονται
	optative	ἑτοιμεοίμην	ἑτοιμέοιο	ἑτοιμέοιτο	ἑτοιμέοισθον	ἑτοιμεοίσθην	ἑτοιμεοίμεθᾰ	ἑτοιμέοισθε	ἑτοιμέοιντο
passive	indicative	ἑτοιμᾰσθήσομαι	ἑτοιμᾰσθήσῃ	ἑτοιμᾰσθήσεται	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθησόμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσεσθε	ἑτοιμᾰσθήσονται
	optative	ἑτοιμᾰσθησοίμην	ἑτοιμᾰσθήσοιο	ἑτοιμᾰσθήσοιτο	ἑτοιμᾰσθήσοισθον	ἑτοιμᾰσθησοίσθην	ἑτοιμᾰσθησοίμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσοισθε	ἑτοιμᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἑτοιμέειν			ἑτοιμέεσθαι		ἑτοιμᾰσθήσεσθαι
participle	m	ἑτοιμέων			ἑτοιμεόμενος		ἑτοιμᾰσθησόμενος
	f	ἑτοιμέουσᾰ			ἑτοιμεομένη		ἑτοιμᾰσθησομένη
	n	ἑτοιμέον			ἑτοιμεόμενον		ἑτοιμᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἑτοιμῶ, ἑτοιμοῦμαι, ἑτοιμᾰσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἑτοιμῶ	ἑτοιμεῖς	ἑτοιμεῖ	ἑτοιμεῖτον	ἑτοιμεῖτον	ἑτοιμοῦμεν	ἑτοιμεῖτε	ἑτοιμοῦσῐ(ν)
	optative	ἑτοιμοίην, ἑτοιμοῖμῐ	ἑτοιμοίης, ἑτοιμοῖς	ἑτοιμοίη, ἑτοιμοῖ	ἑτοιμοῖτον, ἑτοιμοίητον	ἑτοιμοίτην, ἑτοιμοιήτην	ἑτοιμοῖμεν, ἑτοιμοίημεν	ἑτοιμοῖτε, ἑτοιμοίητε	ἑτοιμοῖεν, ἑτοιμοίησᾰν
middle	indicative	ἑτοιμοῦμαι	ἑτοιμῇ	ἑτοιμεῖται	ἑτοιμεῖσθον	ἑτοιμεῖσθον	ἑτοιμούμεθᾰ	ἑτοιμεῖσθε	ἑτοιμοῦνται
	optative	ἑτοιμοίμην	ἑτοιμοῖο	ἑτοιμοῖτο	ἑτοιμοῖσθον	ἑτοιμοίσθην	ἑτοιμοίμεθᾰ	ἑτοιμοῖσθε	ἑτοιμοῖντο
passive	indicative	ἑτοιμᾰσθήσομαι	ἑτοιμᾰσθήσῃ	ἑτοιμᾰσθήσεται	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθησόμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσεσθε	ἑτοιμᾰσθήσονται
	optative	ἑτοιμᾰσθησοίμην	ἑτοιμᾰσθήσοιο	ἑτοιμᾰσθήσοιτο	ἑτοιμᾰσθήσοισθον	ἑτοιμᾰσθησοίσθην	ἑτοιμᾰσθησοίμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσοισθε	ἑτοιμᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἑτοιμεῖν			ἑτοιμεῖσθαι		ἑτοιμᾰσθήσεσθαι
participle	m	ἑτοιμῶν			ἑτοιμούμενος		ἑτοιμᾰσθησόμενος
	f	ἑτοιμοῦσᾰ			ἑτοιμουμένη		ἑτοιμᾰσθησομένη
	n	ἑτοιμοῦν			ἑτοιμούμενον		ἑτοιμᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἑτοιμάσω, ἑτοιμάσομαι, ἑτοιμᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἑτοιμάσω	ἑτοιμάσεις	ἑτοιμάσει	ἑτοιμάσετον	ἑτοιμάσετον	ἑτοιμάσομεν	ἑτοιμάσετε	ἑτοιμάσουσῐ(ν)
	optative	ἑτοιμάσοιμῐ	ἑτοιμάσοις	ἑτοιμάσοι	ἑτοιμάσοιτον	ἑτοιμασοίτην	ἑτοιμάσοιμεν	ἑτοιμάσοιτε	ἑτοιμάσοιεν
middle	indicative	ἑτοιμάσομαι	ἑτοιμάσῃ, ἑτοιμάσει	ἑτοιμάσεται	ἑτοιμάσεσθον	ἑτοιμάσεσθον	ἑτοιμασόμεθᾰ	ἑτοιμάσεσθε	ἑτοιμάσονται
	optative	ἑτοιμασοίμην	ἑτοιμάσοιο	ἑτοιμάσοιτο	ἑτοιμάσοισθον	ἑτοιμασοίσθην	ἑτοιμασοίμεθᾰ	ἑτοιμάσοισθε	ἑτοιμάσοιντο
passive	indicative	ἑτοιμᾰσθήσομαι	ἑτοιμᾰσθήσῃ	ἑτοιμᾰσθήσεται	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθησόμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσεσθε	ἑτοιμᾰσθήσονται
	optative	ἑτοιμᾰσθησοίμην	ἑτοιμᾰσθήσοιο	ἑτοιμᾰσθήσοιτο	ἑτοιμᾰσθήσοισθον	ἑτοιμᾰσθησοίσθην	ἑτοιμᾰσθησοίμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσοισθε	ἑτοιμᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἑτοιμάσειν			ἑτοιμάσεσθαι		ἑτοιμᾰσθήσεσθαι
participle	m	ἑτοιμάσων			ἑτοιμασόμενος		ἑτοιμᾰσθησόμενος
	f	ἑτοιμάσουσᾰ			ἑτοιμασομένη		ἑτοιμᾰσθησομένη
	n	ἑτοιμᾶσον			ἑτοιμασόμενον		ἑτοιμᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἡτοίμᾰσᾰ, ἡτοιμᾰσᾰ́μην, ἡτοιμᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἡτοίμᾰσᾰ	ἡτοίμᾰσᾰς	ἡτοίμᾰσε(ν)	ἡτοιμᾰ́σᾰτον	ἡτοιμᾰσᾰ́την	ἡτοιμᾰ́σᾰμεν	ἡτοιμᾰ́σᾰτε	ἡτοίμᾰσᾰν
	subjunctive	ἑτοιμᾰ́σω	ἑτοιμᾰ́σῃς	ἑτοιμᾰ́σῃ	ἑτοιμᾰ́σητον	ἑτοιμᾰ́σητον	ἑτοιμᾰ́σωμεν	ἑτοιμᾰ́σητε	ἑτοιμᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	ἑτοιμᾰ́σαιμῐ	ἑτοιμᾰ́σειᾰς, ἑτοιμᾰ́σαις	ἑτοιμᾰ́σειε(ν), ἑτοιμᾰ́σαι	ἑτοιμᾰ́σαιτον	ἑτοιμᾰσαίτην	ἑτοιμᾰ́σαιμεν	ἑτοιμᾰ́σαιτε	ἑτοιμᾰ́σειᾰν, ἑτοιμᾰ́σαιεν
	imperative		ἑτοίμᾰσον	ἑτοιμᾰσᾰ́τω	ἑτοιμᾰ́σᾰτον	ἑτοιμᾰσᾰ́των		ἑτοιμᾰ́σᾰτε	ἑτοιμᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἡτοιμᾰσᾰ́μην	ἡτοιμᾰ́σω	ἡτοιμᾰ́σᾰτο	ἡτοιμᾰ́σᾰσθον	ἡτοιμᾰσᾰ́σθην	ἡτοιμᾰσᾰ́μεθᾰ	ἡτοιμᾰ́σᾰσθε	ἡτοιμᾰ́σᾰντο
	subjunctive	ἑτοιμᾰ́σωμαι	ἑτοιμᾰ́σῃ	ἑτοιμᾰ́σηται	ἑτοιμᾰ́σησθον	ἑτοιμᾰ́σησθον	ἑτοιμᾰσώμεθᾰ	ἑτοιμᾰ́σησθε	ἑτοιμᾰ́σωνται
	optative	ἑτοιμᾰσαίμην	ἑτοιμᾰ́σαιο	ἑτοιμᾰ́σαιτο	ἑτοιμᾰ́σαισθον	ἑτοιμᾰσαίσθην	ἑτοιμᾰσαίμεθᾰ	ἑτοιμᾰ́σαισθε	ἑτοιμᾰ́σαιντο
	imperative		ἑτοίμᾰσαι	ἑτοιμᾰσᾰ́σθω	ἑτοιμᾰ́σᾰσθον	ἑτοιμᾰσᾰ́σθων		ἑτοιμᾰ́σᾰσθε	ἑτοιμᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἡτοιμᾰ́σθην	ἡτοιμᾰ́σθης	ἡτοιμᾰ́σθη	ἡτοιμᾰ́σθητον	ἡτοιμᾰσθήτην	ἡτοιμᾰ́σθημεν	ἡτοιμᾰ́σθητε	ἡτοιμᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	ἑτοιμᾰσθῶ	ἑτοιμᾰσθῇς	ἑτοιμᾰσθῇ	ἑτοιμᾰσθῆτον	ἑτοιμᾰσθῆτον	ἑτοιμᾰσθῶμεν	ἑτοιμᾰσθῆτε	ἑτοιμᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	ἑτοιμᾰσθείην	ἑτοιμᾰσθείης	ἑτοιμᾰσθείη	ἑτοιμᾰσθεῖτον, ἑτοιμᾰσθείητον	ἑτοιμᾰσθείτην, ἑτοιμᾰσθειήτην	ἑτοιμᾰσθεῖμεν, ἑτοιμᾰσθείημεν	ἑτοιμᾰσθεῖτε, ἑτοιμᾰσθείητε	ἑτοιμᾰσθεῖεν, ἑτοιμᾰσθείησᾰν
	imperative		ἑτοιμᾰ́σθητῐ	ἑτοιμᾰσθήτω	ἑτοιμᾰ́σθητον	ἑτοιμᾰσθήτων		ἑτοιμᾰ́σθητε	ἑτοιμᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἑτοιμᾰ́σαι			ἑτοιμᾰ́σᾰσθαι		ἑτοιμᾰσθῆναι
participle	m	ἑτοιμᾰ́σᾱς			ἑτοιμᾰσᾰ́μενος		ἑτοιμᾰσθείς
	f	ἑτοιμᾰ́σᾱσᾰ			ἑτοιμᾰσᾰμένη		ἑτοιμᾰσθεῖσᾰ
	n	ἑτοιμᾰ́σᾰν			ἑτοιμᾰσᾰ́μενον		ἑτοιμᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἡτοίμᾰκᾰ, ἡτοίμᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἡτοίμᾰκᾰ	ἡτοίμᾰκᾰς	ἡτοίμᾰκε(ν)	ἡτοιμᾰ́κᾰτον	ἡτοιμᾰ́κᾰτον	ἡτοιμᾰ́κᾰμεν	ἡτοιμᾰ́κᾰτε	ἡτοιμᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἡτοιμᾰ́κω	ἡτοιμᾰ́κῃς	ἡτοιμᾰ́κῃ	ἡτοιμᾰ́κητον	ἡτοιμᾰ́κητον	ἡτοιμᾰ́κωμεν	ἡτοιμᾰ́κητε	ἡτοιμᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἡτοιμᾰ́κοιμῐ, ἡτοιμᾰκοίην	ἡτοιμᾰ́κοις, ἡτοιμᾰκοίης	ἡτοιμᾰ́κοι, ἡτοιμᾰκοίη	ἡτοιμᾰ́κοιτον	ἡτοιμᾰκοίτην	ἡτοιμᾰ́κοιμεν	ἡτοιμᾰ́κοιτε	ἡτοιμᾰ́κοιεν
	imperative		ἡτοίμᾰκε	ἡτοιμᾰκέτω	ἡτοιμᾰ́κετον	ἡτοιμᾰκέτων		ἡτοιμᾰ́κετε	ἡτοιμᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ἡτοίμᾰσμαι	ἡτοίμᾰσαι	ἡτοίμᾰσται	ἡτοίμᾰσθον	ἡτοίμᾰσθον	ἡτοιμᾰ́σμεθᾰ	ἡτοίμᾰσθε	ἡτοιμᾰ́σᾰται
	subjunctive	ἡτοιμᾰσμένος ὦ	ἡτοιμᾰσμένος ᾖς	ἡτοιμᾰσμένος ᾖ	ἡτοιμᾰσμένω ἦτον	ἡτοιμᾰσμένω ἦτον	ἡτοιμᾰσμένοι ὦμεν	ἡτοιμᾰσμένοι ἦτε	ἡτοιμᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἡτοιμᾰσμένος εἴην	ἡτοιμᾰσμένος εἴης	ἡτοιμᾰσμένος εἴη	ἡτοιμᾰσμένω εἴητον/εἶτον	ἡτοιμᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	ἡτοιμᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἡτοιμᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	ἡτοιμᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἡτοίμᾰσο	ἡτοιμᾰ́σθω	ἡτοίμᾰσθον	ἡτοιμᾰ́σθων		ἡτοίμᾰσθε	ἡτοιμᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἡτοιμᾰκέναι				ἡτοιμᾰ́σθαι
participle	m	ἡτοιμᾰκώς				ἡτοιμᾰσμένος
	f	ἡτοιμᾰκυῖᾰ				ἡτοιμᾰσμένη
	n	ἡτοιμᾰκός				ἡτοιμᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἡτοιμᾰ́κειν, ἡτοιμᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἡτοιμᾰ́κειν, ἡτοιμᾰ́κη	ἡτοιμᾰ́κεις, ἡτοιμᾰ́κης	ἡτοιμᾰ́κει(ν)	ἡτοιμᾰ́κετον	ἡτοιμᾰκέτην	ἡτοιμᾰ́κεμεν	ἡτοιμᾰ́κετε	ἡτοιμᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἡτοιμᾰ́σμην	ἡτοίμᾰσο	ἡτοίμᾰστο	ἡτοίμᾰσθον	ἡτοιμᾰ́σθην	ἡτοιμᾰ́σμεθᾰ	ἡτοίμᾰσθε	ἡτοιμᾰ́σᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• παρετοιμάζω (paretoimázō)
• προετοιμάζω (proetoimázō)
• προσετοιμάζω (prosetoimázō)

Related terms

• ἑτοιμασία (hetoimasía)

Descendants

• Greek: ετοιμάζω (etoimázo, “to prepare”)

References

• “ἑτοιμάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἑτοιμάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἑτοιμάζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἑτοιμάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἑτοιμάζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G2090 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible