ἠγαλλιάσθητε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.ɣal.liˈas.θi.te/ → /i.ɣa.liˈas.θi.te/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.ɡal.liˈas.tʰe̝.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ɣal.liˈas.θi.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ɣal.liˈas.θi.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ɣa.liˈas.θi.te/

Verb

ἠγαλλιάσθητε • (ēgalliásthēte)

1. second-person plural aorist passive indicative of ἀγαλλιάω (agalliáō)