ἠγαλλιαέσθην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.ɣal.li.aˈes.θin/ → /i.ɣa.li.aˈes.θin/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.ɡal.li.aˈes.tʰe̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ɣal.li.aˈes.θin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ɣal.li.aˈes.θin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ɣa.li.aˈes.θin/

Verb

ἠγαλλιαέσθην • (ēgalliaésthēn)

1. third-person dual imperfect mediopassive indicative of ἀγαλλιάω (agalliáō)