ἠγαλλιασάμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.ɣal.li.aˈsa.min/ → /i.ɣa.li.aˈsa.min/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.ɡal.li.aˈsa.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ɣal.li.aˈsa.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ɣal.li.aˈsa.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ɣa.li.aˈsa.min/

Verb

ἠγαλλιασάμην • (ēgalliasámēn)

1. first-person singular aorist middle indicative of ἀγαλλιάω (agalliáō)