ἠγγελμένον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːŋ.ɡel.mé.non/ → /iɲ.ɟelˈme.non/ → /iɲ.ɟelˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡel.mé.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡelˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.non/

Verb

ἠγγελμένον • (ēngelménon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἠγγελμένος (ēngelménos)