ἠνδραποδιζέσθην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːn.dra.po.diz.dés.tʰɛːn/ → /in.dra.po.ðiˈzes.θin/ → /in.dra.po.ðiˈzes.θin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːn.dra.po.diz.dés.tʰɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝n.dra.po.diˈzes.tʰe̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzes.θin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzes.θin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzes.θin/

Verb

ἠνδρᾰποδιζέσθην • (ēndrapodizésthēn)

1. third-person dual imperfect mediopassive indicative of ἀνδραποδίζω (andrapodízō)