ἠνδραποδιζόμεθα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːn.dra.po.diz.dó.me.tʰa/ → /in.dra.po.ðiˈzo.me.θa/ → /in.dra.po.ðiˈzo.me.θa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːn.dra.po.diz.dó.me.tʰa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝n.dra.po.diˈzo.me.tʰa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzo.me.θa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzo.me.θa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzo.me.θa/

Verb

ἠνδρᾰποδιζόμεθᾰ • (ēndrapodizómetha)

1. first-person plural imperfect mediopassive indicative of ἀνδραποδίζω (andrapodízō)