ἡμέναιν

See also: ἡμέναις and ἥμεναι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.mé.nai̯n/ → /iˈme.nɛn/ → /iˈme.nen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.mé.nai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈme.nɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈme.nɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈme.nen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈme.nen/

Participle

ἡμέναιν • (hēménain)

1. genitive/dative dual feminine of ἥμενος (hḗmenos)