ἡμένοις

See also: ἡμένοιν and ἥμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.mé.noi̯s/ → /iˈme.nys/ → /iˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈme.nis/

Participle

ἡμένοις • (hēménois)

1. dative plural masculine/neuter of ἥμενος (hḗmenos)