ἡμένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.mé.nuː/ → /iˈme.nu/ → /iˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈme.nu/

Participle

ἡμένου • (hēménou)

1. genitive singular masculine/neuter of ἥμενος (hḗmenos)