ἡνιόχῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.ni.ó.kʰɔːi̯/ → /i.niˈo.xo/ → /i.niˈo.xo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ni.ó.kʰɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.niˈo.kʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.niˈo.xo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.niˈo.xo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.niˈo.xo/

Noun

ἡνῐόχῳ • (hēniókhōi)

1. dative singular of ἡνίοχος (hēníokhos)