ἰσορροπέοντι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.sor̥.r̥o.pé.on.ti/ → /i.sor.roˈpe.on.ti/ → /i.so.roˈpe.on.di/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.sor̥.r̥o.pé.on.ti/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.sor.roˈpe.on.ti/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.sor.roˈpe.on.ti/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.sor.roˈpe.on.ti/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.so.roˈpe.on.di/

Participle

ἰσορροπέοντι • (isorrhopéonti)

1. masculine/neuter dative singular of ἰσορροπέων (isorrhopéōn)