ἱκέτευσα

See also: ικέτευσα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.ké.teu̯.sa/ → /iˈce.teɸ.sa/ → /iˈce.tef.sa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.ké.teu̯.sa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)iˈke.tew.sa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈce.teɸ.sa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈce.tef.sa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈce.tef.sa/

Verb

ῐ̔κέτευσᾰ • (hikéteusa)

1. first-person singular past active indicative of ῐ̔κετεύω (hiketeúō)