ἱππιατρόν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hip.piː.aː.trón/ → /ip.pi.aˈtron/ → /i.pi.aˈtron/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.piː.aː.trón/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ip.pi.aˈtron/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ip.pi.aˈtron/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ip.pi.aˈtron/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.pi.aˈtron/

Noun

ἱππιᾱτρόν • (hippiātrón)

1. accusative singular of ἱππιᾱτρός (hippiātrós)