ὀλοφυρομένη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.lo.pʰyː.ro.mé.nɛː/ → /o.lo.ɸy.roˈme.ni/ → /o.lo.fi.roˈme.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.lo.pʰyː.ro.mé.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.lo.pʰy.roˈme.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.lo.ɸy.roˈme.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.lo.fy.roˈme.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.lo.fi.roˈme.ni/

Participle

ὀλοφῡρομένη • (olophūroménē)

1. feminine nominative/vocative singular of ὀλοφῡρόμενος (olophūrómenos)