ὑπογείοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.ɡěː.oi̯n/ → /y.poˈʝi.yn/ → /i.poˈʝi.in/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.ɡěː.oi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈɡi.yn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈʝi.yn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈʝi.yn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈʝi.in/

Adjective

ῠ̔πογείοιν • (hupogeíoin)

1. masculine/feminine/neuter genitive/dative dual of ῠ̔πόγειος (hupógeios)

Noun

ῠ̔πογείοιν • (hupogeíoin) n

1. genitive/dative dual of ῠ̔πόγειον (hupógeion)