ὑπογείου

See also: υπογείου and υπόγειου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.ɡěː.uː/ → /y.poˈʝi.u/ → /i.poˈʝi.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.ɡěː.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈɡi.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈʝi.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈʝi.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈʝi.u/

Adjective

ῠ̔πογείου • (hupogeíou)

1. masculine genitive singular of ὑπόγειος (hupógeios)
2. feminine genitive singular of ὑπόγειος (hupógeios)
3. neuter genitive singular of ὑπόγειος (hupógeios)

Noun

ῠ̔πογείου • (hupogeíou) n

1. genitive singular of ὑπόγειον (hupógeion)