ὑποδημάτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.dɛː.má.toi̯n/ → /y.po.ðiˈma.tyn/ → /i.po.ðiˈma.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.dɛː.má.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.po.de̝ˈma.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.po.ðiˈma.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.po.ðiˈma.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.po.ðiˈma.tin/

Noun

ῠ̔ποδημᾰ́τοιν • (hupodēmátoin) n

1. genitive/dative dual of ῠ̔πόδημᾰ (hupódēma)