Aegira
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek Αἴγειρα (Aígeira).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ae̯ˈɡiː.ra/, [äe̯ˈɡiːrä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /eˈd͡ʒi.ra/, [eˈd͡ʒiːrä]
Proper noun edit
Aegīra f sg (genitive Aegīrae); first declension
Declension edit
First-declension noun, with locative, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Aegīra |
Genitive | Aegīrae |
Dative | Aegīrae |
Accusative | Aegīram |
Ablative | Aegīrā |
Vocative | Aegīra |
Locative | Aegīrae |
References edit
- “Aegira”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “Aegira”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly
- Aegira in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.