Latin

edit

Etymology

edit

Ancōn (Ancona) +‎ -itānus

Pronunciation

edit

Adjective

edit

Ancōnitānus (feminine Ancōnitāna, neuter Ancōnitānum); first/second-declension adjective

  1. Of or from Ancona.

Inflection

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative Ancōnitānus Ancōnitāna Ancōnitānum Ancōnitānī Ancōnitānae Ancōnitāna
Genitive Ancōnitānī Ancōnitānae Ancōnitānī Ancōnitānōrum Ancōnitānārum Ancōnitānōrum
Dative Ancōnitānō Ancōnitānō Ancōnitānīs
Accusative Ancōnitānum Ancōnitānam Ancōnitānum Ancōnitānōs Ancōnitānās Ancōnitāna
Ablative Ancōnitānō Ancōnitānā Ancōnitānō Ancōnitānīs
Vocative Ancōnitāne Ancōnitāna Ancōnitānum Ancōnitānī Ancōnitānae Ancōnitāna

Descendants

edit
  • Italian: anconetano, anconitano

References

edit
  • Anconitanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.