Arifiye

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish عارفیه (arifiye).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ɾi.fi.je/

Proper noun

Arifiye

1. A district of Sakarya, Turkey

Declension

    Declension of Arifiye

	singular	plural
nominative	Arifiye	Arifiyeler / Arifiye'ler
accusative	Arifiye'yi	Arifiyeleri / Arifiye'leri
dative	Arifiye'ye	Arifiyelere / Arifiye'lere
locative	Arifiye'de	Arifiyelerde / Arifiye'lerde
ablative	Arifiye'den	Arifiyelerden / Arifiye'lerden
genitive	Arifiye'nin	Arifiyelerin / Arifiye'lerin

    Possession of Arifiye

	singular	plural
benim (my)	Arifiye'm	Arifiyelerim / Arifiye'lerim
senin (your)	Arifiye'n	Arifiyelerin / Arifiye'lerin
onun (his/her/its)	Arifiye'si	Arifiyeleri / Arifiye'leri
bizim (our)	Arifiye'miz	Arifiyelerimiz / Arifiye'lerimiz
sizin (your)	Arifiye'niz	Arifiyeleriniz / Arifiye'leriniz
onların (their)	Arifiye'si / Arifiyeleri / Arifiye'leri	Arifiyeleri / Arifiye'leri

Derived terms

• Arifiyeli