Dünya

See also: dünya and dünýä

Turkish

Dünya

Etymology

From Arabic دُنْيَا (dunyā).

Proper noun

Dünya

2. Earth (third planet from the Sun)

   Synonym: Acun

Declension

    declension of Dünya

	singular	plural
nominative	Dünya	Dünyalar / Dünya'lar
accusative	Dünya'yı	Dünyaları / Dünya'ları
dative	Dünya'ya	Dünyalara / Dünya'lara
locative	Dünya'da	Dünyalarda / Dünya'larda
ablative	Dünya'dan	Dünyalardan / Dünya'lardan
genitive	Dünya'nın	Dünyaların / Dünya'ların

    possessive of Dünya

	singular	plural
benim (my)	Dünya'm	Dünyalarım / Dünya'larım
senin (your)	Dünya'n	Dünyaların / Dünya'ların
onun (his/her/its)	Dünya'sı	Dünyaları / Dünya'ları
bizim (our)	Dünya'mız	Dünyalarımız / Dünya'larımız
sizin (your)	Dünya'nız	Dünyalarınız / Dünya'larınız
onların (their)	Dünya'sı / Dünyaları / Dünya'ları	Dünyaları / Dünya'ları

Further reading

• Dünya in Reverso (Turkish-English)