Fethiye

Turkish

Fethiye ilçesi

Etymology

From Fethi +‎ -iye perhaps from fetih

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfet.hi.je/

Proper noun

Fethiye

1. A city and district of Muğla, Turkey

Declension

    Declension of Fethiye

	singular	plural
nominative	Fethiye	Fethiyeler / Fethiye'ler
accusative	Fethiye'yi	Fethiyeleri / Fethiye'leri
dative	Fethiye'ye	Fethiyelere / Fethiye'lere
locative	Fethiye'de	Fethiyelerde / Fethiye'lerde
ablative	Fethiye'den	Fethiyelerden / Fethiye'lerden
genitive	Fethiye'nin	Fethiyelerin / Fethiye'lerin

    Possession of Fethiye

	singular	plural
benim (my)	Fethiye'm	Fethiyelerim / Fethiye'lerim
senin (your)	Fethiye'n	Fethiyelerin / Fethiye'lerin
onun (his/her/its)	Fethiye'si	Fethiyeleri / Fethiye'leri
bizim (our)	Fethiye'miz	Fethiyelerimiz / Fethiye'lerimiz
sizin (your)	Fethiye'niz	Fethiyeleriniz / Fethiye'leriniz
onların (their)	Fethiye'si / Fethiyeleri / Fethiye'leri	Fethiyeleri / Fethiye'leri

Derived terms

• Fethiyeli