Finike
Turkish edit
Etymology edit
Inherited from Ottoman Turkish فنیكه (Finike), from Ancient Greek Φοῖνιξ (Phoînix)
Pronunciation edit
Proper noun edit
Finike
Declension edit
Declension of Finike
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Finike | Finikeler / Finike'ler |
| accusative | Finike'yi | Finikeleri / Finike'leri |
| dative | Finike'ye | Finikelere / Finike'lere |
| locative | Finike'de | Finikelerde / Finike'lerde |
| ablative | Finike'den | Finikelerden / Finike'lerden |
| genitive | Finike'nin | Finikelerin / Finike'lerin |
Possession of Finike
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Finike'm | Finikelerim / Finike'lerim |
| senin (your) | Finike'n | Finikelerin / Finike'lerin |
| onun (his/her/its) | Finike'si | Finikeleri / Finike'leri |
| bizim (our) | Finike'miz | Finikelerimiz / Finike'lerimiz |
| sizin (your) | Finike'niz | Finikeleriniz / Finike'leriniz |
| onların (their) | Finike'si / Finikeleri / Finike'leri | Finikeleri / Finike'leri |