Finike

Turkish

Finike ilçesi

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish فنیكه (Finike), from Ancient Greek Φοῖνιξ (Phoînix)

Pronunciation

• IPA^(key): /fi.ni.cʰe/

Proper noun

Finike

1. A town and district of Antalya, Turkey

Declension

    Declension of Finike

	singular	plural
nominative	Finike	Finikeler / Finike'ler
accusative	Finike'yi	Finikeleri / Finike'leri
dative	Finike'ye	Finikelere / Finike'lere
locative	Finike'de	Finikelerde / Finike'lerde
ablative	Finike'den	Finikelerden / Finike'lerden
genitive	Finike'nin	Finikelerin / Finike'lerin

    Possession of Finike

	singular	plural
benim (my)	Finike'm	Finikelerim / Finike'lerim
senin (your)	Finike'n	Finikelerin / Finike'lerin
onun (his/her/its)	Finike'si	Finikeleri / Finike'leri
bizim (our)	Finike'miz	Finikelerimiz / Finike'lerimiz
sizin (your)	Finike'niz	Finikeleriniz / Finike'leriniz
onların (their)	Finike'si / Finikeleri / Finike'leri	Finikeleri / Finike'leri

Derived terms

• Finikeli