Latin

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Vandalic, ultimately from Proto-Germanic *hildiz (battle).[1]

Proper noun

edit

Heldica m sg (genitive Heldicae); first declension

  1. a male given name from Vandalic
    • 5th c. C.E., Victor Vitensis, Historia persecutionis Africanae Provinciae, temporibus Genserici et Hunirici regum Wandalorum, II, 15[2]:
      Nam Heldicam quendam, quem pater eius praepositum fecerat regni, iam annosum atque veteranum, cum dedecore capite detruncavit: eiusque uxorem cum alia, nomine Teucharia, in medio civitatis incendit. [] Gamuth namque Heldicae fratrem, quia ad ecclesiam corum confugerat, occidere non potuit: quem tamen in loco latrinarum obsceno conclusit multoque cum ibi tempore degere statuit.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

edit

First-declension noun, singular only.

Case Singular
Nominative Heldica
Genitive Heldicae
Dative Heldicae
Accusative Heldicam
Ablative Heldicā
Vocative Heldica
edit

References

edit
  1. ^ Wrede, Ferdinand (1886) Über die Sprache der Wandalen (in German), Strassburg: K. J. Trübner, page 60f.
  2. ^ Petschenig, Michael, editor (1881), Victoris episcopi Vitensis historia persecutionis africanae provinciae, page 16, lines 22–28