Keçiören

Turkish

Keçiören ilçesi

Etymology

From Ottoman Turkish كچیوران (Kiçivirân, Kiçiören, “small ruins”). The first part is unrelated to keçi (“goat”), but rather a dissimilation of older *kiçi (“small”), from Proto-Turkic *kičüg (“small”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ce.tʃi.ø.ɾɛn/

Proper noun

Keçiören

1. A district of Ankara, Turkey

Declension

    declension of Keçiören

	singular	plural
nominative	Keçiören	Keçiörenler / Keçiören'ler
accusative	Keçiören'i	Keçiörenleri / Keçiören'leri
dative	Keçiören'e	Keçiörenlere / Keçiören'lere
locative	Keçiören'de	Keçiörenlerde / Keçiören'lerde
ablative	Keçiören'den	Keçiörenlerden / Keçiören'lerden
genitive	Keçiören'in	Keçiörenlerin / Keçiören'lerin

    possessive of Keçiören

	singular	plural
benim (my)	Keçiören'im	Keçiörenlerim / Keçiören'lerim
senin (your)	Keçiören'in	Keçiörenlerin / Keçiören'lerin
onun (his/her/its)	Keçiören'i	Keçiörenleri / Keçiören'leri
bizim (our)	Keçiören'imiz	Keçiörenlerimiz / Keçiören'lerimiz
sizin (your)	Keçiören'iniz	Keçiörenleriniz / Keçiören'leriniz
onların (their)	Keçiören'i / Keçiörenleri / Keçiören'leri	Keçiörenleri / Keçiören'leri

Derived terms

• Keçiörenli

Further reading

• Nişanyan, Sevan (2010–) “Keçiören”, in Nişanyan Yeradları: Türkiye ve Çevre Ülkeler Yerleşim Birimleri Envanteri [Index Anatolicus: An inventory of place names of Turkey and surrounding countries] (in Turkish)