Latin

edit

Etymology

edit

From Mārtīnus +‎ -iānus.

Pronunciation

edit

Proper noun

edit

Mārtīniānus m sg (genitive Mārtīniānī); second declension

  1. A Roman Emperor, Martinian

Declension

edit

Second-declension noun, singular only.

Case Singular
Nominative Mārtīniānus
Genitive Mārtīniānī
Dative Mārtīniānō
Accusative Mārtīniānum
Ablative Mārtīniānō
Vocative Mārtīniāne

Descendants

edit
  • Italian: Martiniano