Mekke

See also: měkké and mekke

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish مكه (mekke), from Arabic مَكَّة (makka).

Proper noun

Mekke

1. Mecca (a city in Saudi Arabia)

Declension

    Declension of Mekke

	singular	plural
nominative	Mekke	Mekkeler / Mekke'ler
accusative	Mekke'yi	Mekkeleri / Mekke'leri
dative	Mekke'ye	Mekkelere / Mekke'lere
locative	Mekke'de	Mekkelerde / Mekke'lerde
ablative	Mekke'den	Mekkelerden / Mekke'lerden
genitive	Mekke'nin	Mekkelerin / Mekke'lerin

    Possession of Mekke

	singular	plural
benim (my)	Mekke'm	Mekkelerim / Mekke'lerim
senin (your)	Mekke'n	Mekkelerin / Mekke'lerin
onun (his/her/its)	Mekke'si	Mekkeleri / Mekke'leri
bizim (our)	Mekke'miz	Mekkelerimiz / Mekke'lerimiz
sizin (your)	Mekke'niz	Mekkeleriniz / Mekke'leriniz
onların (their)	Mekke'si / Mekkeleri / Mekke'leri	Mekkeleri / Mekke'leri