Latin

edit

Etymology

edit

Borrowing from Ancient Greek Μῑνώταυρος (Mīnṓtauros, Minotaur).

Pronunciation

edit

Noun

edit

Mīnōtaurus m sg (genitive Mīnōtaurī); second declension

  1. the Minotaur

Inflection

edit

Second-declension noun, singular only.

Case Singular
Nominative Mīnōtaurus
Genitive Mīnōtaurī
Dative Mīnōtaurō
Accusative Mīnōtaurum
Ablative Mīnōtaurō
Vocative Mīnōtaure

Descendants

edit
  • English: Minotaur
  • Italian: Minotauro
  • Russian: Минотавр (Minotavr)