Ordymnus
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek Ὄρδυμνος (Órdumnos).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /orˈdym.nus/, [ɔrˈd̪ʏmnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /orˈdim.nus/, [orˈd̪imnus]
Proper noun edit
Ordymnus m sg (genitive Ordymnī); second declension
Declension edit
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Ordymnus |
Genitive | Ordymnī |
Dative | Ordymnō |
Accusative | Ordymnum |
Ablative | Ordymnō |
Vocative | Ordymne |
References edit
- Ordymnus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.