Palandöken

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish پالان‌دوكن (Palandöken), palan +‎ döken.

Pronunciation

• IPA^(key): [pʰaˈɫanˈdøˈcʰɛn]

Proper noun

Palandöken

1. A mountain in Erzurum, Turkey
2. A town and district of Erzurum, Turkey

Declension

    declension of Palandöken

	singular	plural
nominative	Palandöken	Palandökenler
accusative	Palandöken'i	Palandökenleri
dative	Palandöken'e	Palandökenlere
locative	Palandöken'de	Palandökenlerde
ablative	Palandöken'den	Palandökenlerden
genitive	Palandöken'in	Palandökenlerin

    possessive of Palandöken

	singular	plural
benim (my)	Palandöken'im	Palandökenlerim / Palandöken'lerim
senin (your)	Palandöken'in	Palandökenlerin / Palandöken'lerin
onun (his/her/its)	Palandöken'i	Palandökenleri / Palandöken'leri
bizim (our)	Palandöken'imiz	Palandökenlerimiz / Palandöken'lerimiz
sizin (your)	Palandöken'iniz	Palandökenleriniz / Palandöken'leriniz
onların (their)	Palandöken'i / Palandökenleri / Palandöken'leri	Palandökenleri / Palandöken'leri

Derived terms

• Palandökenli