Reconstruction:Old Dutch/slitan
Old Dutch edit
Etymology edit
From Proto-West Germanic *slītan, from Proto-Germanic *slītaną.
Verb edit
*slītan
- to tear
Inflection edit
Conjugation of *slītan (strong class 1)
infinitive | *slītan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | *slītu | *slēt |
2nd person singular | *slītis, *slītist | *sliti |
3rd person singular | *slītit | *slēt |
1st person plural | *slīton | *slitun |
2nd person plural | *slītet | *slitut |
3rd person plural | *slītunt | *slitun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | *slīte | *sliti |
2nd person singular | *slītes, *slītest | *slitis, *slitist |
3rd person singular | *slīte | *sliti |
1st person plural | *slīten | *slitin |
2nd person plural | *slītet | *slitit |
3rd person plural | *slītent | *slitint |
imperative | present | |
singular | *slīt | |
plural | *slītet | |
participle | present | past |
*slītandi | *gesliton |