Reconstruction:Proto-Germanic/akramann-
Proto-Germanic edit
Etymology edit
From *akraz (“field”) + *mann- (“man”).
Noun edit
*akramann- m[1]
Inflection edit
consonant stemDeclension of *akramann- (consonant stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *akramann- | *akramanniz | |
vocative | *akramann | *akramanniz | |
accusative | *akramannų | *akramannunz | |
genitive | *akramanniz | *akramannǫ̂ | |
dative | *akramanni | *akramannumaz | |
instrumental | *akramannē | *akramannumiz |
Descendants edit
- Old English: æcermann, æcerman
- Old Dutch: *accarman
- Middle Dutch: ackerman
- Old Saxon: *akkarman
- Old High German: ackarman
- Old Norse: akrmaðr
- Icelandic: akurmaður
References edit
- ^ Orel, Vladimir (2003) “*akra-mannz”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden: Brill, →ISBN, page 12