Latin edit

Etymology edit

From German Reichenbach +‎ -ius.

Pronunciation edit

Proper noun edit

Reichenbachius m sg (genitive Reichenbachiī or Reichenbachī); second declension

  1. (New Latin) a male surname from German, equivalent to German Reichenbach.
    • 1705, Christian Warlitz, Christiani Warlitzii [] scrutinium lacrymarum medico-sacrum[1], →OCLC, page 17:
      [] Cyprianus cognominat nectareas, Joh. Reichenbachius in meditat.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1786, Claude Fleury, Claudii Fleurii abbatis Historia ecclesiastica[2], →OCLC, page 165:
      Obſervandum, quod ſupremus Conſiſtorii Præſes Reichenbachius hoc anno generalem inquiſitionem in Prædicantes inſtituere a Rege juſſus, []
      (please add an English translation of this quotation)

Declension edit

Second-declension noun, singular only.

Case Singular
Nominative Reichenbachius
Genitive Reichenbachiī
Reichenbachī1
Dative Reichenbachiō
Accusative Reichenbachium
Ablative Reichenbachiō
Vocative Reichenbachī

1Found in older Latin (until the Augustan Age).